Έχουμε άραγε σκεφτεί με ποιους τρόπους μπορούμε να μετατρέψουμε την αφήγηση ενός παραμυθιού στο παιδί μας σε μία συναρπαστική εμπειρία;
Ας ξεκινήσουμε, όμως, να ξετυλίγουμε το κουβάρι.
Αρχικά, έχει το παιδί μας διάθεση να ακούσει ένα παραμύθι από εμάς; Αν έχει όρεξη να παίξει μόνο με ένα συγκεκριμένο παιχνίδι ή είναι κουρασμένο, τότε μάλλον δε θα μας ακούσει. Έπειτα, πρέπει να αναλογιστούμε ότι όσο μικρότερο είναι το παιδί άλλο τόσο μικρότερος είναι ο χρόνος συγκέντρωσης του. Ακόμη ένας παράγοντας που πρέπει να αφουγκραστούμε. Αν ξαφνικά εκεί που του διηγούμαστε μία ιστορία σηκωθεί να περιηγηθεί στο χώρο ή εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για κάποια άλλη δραστηριότητα, είναι απολύτως φυσιολογικό.
Έπειτα, καλό είναι να επιλέγουμε ένα παραμύθι που μάλλον θα του αρέσει. Πριν, όμως ξεκινήσουμε να μπούμε στην εξιστόρηση του παραμυθιού ας του δείξουμε τις εικόνες. Ας κάνουμε κουβέντα πάνω σε αυτές, ρωτώντας τον τι φαντάζεται και τι βλέπει. Με λίγα λόγια ας δημιουργήσουμε λίγο την ατμόσφαιρα της προσμονής ότι θέλει να ακούσει από εμάς το παραμύθι!
Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να βρούμε τον τρόπο να του το μεταφέρουμε ζωντανά και ευφάνταστα. Αυτό προϋποθέτει να έχουμε διαβάσει πρώτα την πλοκή του παραμυθιού και να την έχουμε κατανοήσει. Έτσι, θα μας είναι πιο εύκολο να αφηγηθούμε την ιστορία με το κατάλληλο ύφος, χρωματίζοντας τη φωνή μας και δίνοντας ένταση σε σημεία που μας κίνησαν το ενδιαφέρον.
Καλό θα ήταν επίσης η πλοκή και η εξέλιξη της ιστορίας μας να περιλαμβάνει κάποια αντικείμενα που έχουμε στο σπίτι μας, π.χ. μία μικρή κατσαρόλα, μία κουτάλα, ένα καπέλο, μία μπάλα ή κάποιες κούκλες και παιχνίδια που θα μπορούσαν να γίνουν οι ήρωες της ιστορίας μας. Σαν να έχουμε την πλοκή ενός θεατρικού έργου, που στήνουμε εμείς με τη Φαντασία των παιδιών μας πρωτίστως.
Ας δοκιμάσουμε τα βήματα αυτά. Το πιο πιθανό είναι ότι την επόμενη φορά το παιδί μας, μπορεί από μόνο του να μας ζητήσει να του διαβάσουμε ένα Παραμύθι!